طبق تحقیقات انجام شده از هر 10 نفر یک نفر عفونت قارچی دارد. 40 درصد از بانوان نیز ممکن است در دوران بارداری به این مشکل دچار شوند. ولی اصلا جای نگرانی نیست وبرای این مشکل راه های درمان مختلفی ارائه شده است. در ادامه با ما همراه باشید تا راه های درمان این مشکل را به شما ارائه دهیم.
عفونت قارچی واژن چیست؟
عفونت قارچی واژن ( واژینیت قارچی و کاندیدیازیس واژینال نیز نامیده می‌شود) یک مشکل رایج در میان زنان است. شایع‌ترین نشانه‌های آن خارش واژن و سوزش وُلوا (فرج) و ابتدای واژن است. عفونت قارچی واژینال معمولاً به‌ندرت رخ میدهد، اما امکان بازگشت مکرر و ایجاد علائم مزمن پایدار وجود دارد. عفونت قارچی واژینال عمدتاً در زنان در سنین باروری و در دوران قاعدگی رخ می دهد. در دوران یائسگی در میان زنانی که از هورمون درمانی با استروژن استفاده نمی‌کنند به ندرت دیده می شود و در دختران قبل از شروع قاعدگی بسیار نادر است.
شایع‌ترین علائم عفونت قارچی واژن شامل موارد زیر است.
- خارش و سوزش واژن
- احساس درد در هنگام دفع ادرار
- احساس درد و ناراحتی در وُلوا
- احساس درد در هنگام رابطه‌ی جنسی
- قرمزی و تورم بافت وُلوا و واژن
برخی زنان ترشحات غیرطبیعی ندارند، اما در برخی موارد با ترشحات سفیدرنگ غلیظ (پنیری شکل) یا رقیق همراه است.اما علائم عفونت قارچی واژینال ممکن است به موارد دیگری همچون واژینوز باکتریایی (عفونت باکتریایی واژن)، تریکومونیازیس (یک بیماری مقاربتی) و درماتیت ( تحریک پوست) مشابه باشد و اغلب نمی‌توان تشخیص داد خارش ناشی از قارچ است یا خیر.
عامل عفونت قارچی واژن قارچی به نام کاندیدا است که در دستگاه گوارش و گاهی واژن زندگی می‌کند. به‌طورمعمول، کاندیدا هیچ نشانه‌ای ندارد. بااین‌حال، هنگامی‌که تغییراتی در محیط دستگاه گوارش و واژن (که می‌تواند ناشی از دارو، آسیب، یا استرس و فشار به سیستم ایمنی بدن باشد) ایجاد شود، کاندیدا می‌تواند بیش‌ازحد رشد کند و علائم توضیح داده‌شده را ایجاد کند.
در اکثر زنان، بیماری زمینه‌ای که منجر به این عفونت شود وجود ندارد.
مواردی که احتمال ابتلا به این عفوت را افزایش میدهد
آنتی‌بیوتیک‌ها
آنتی‌بیوتیک‌ها انواع مختلفی از باکتری‌ها را می‌کشند که ممکن است شامل باکتری‌هایی باشد که در واژن زندگی می‌کنند و از واژن در برابر رشد بیش از حد قارچ‌ها محافظت می‌کنند. پس برخی زنان در هنگام مصرف آنتی‌بیوتیک در معرض ابتلا به عفونت قارچی هستند.
روش های جلوگیری از بارداریِ هورمونی (برای مثال قرص‌های ضد بارداری و پچ و حلقه‌ی واژینال)
خطر ابتلا به عفونت قارچی واژینال در زنانی که از روش‌های ضد بارداری حاوی هورمون استروژن استفاده می‌کنند بالاتر است.
وسایل جلوگیری از بارداری
اسفنج واژینال، دیافراگم‌ها و دستگاه‌های داخل رحمی (IUD) ممکن است خطر ابتلا به عفونت‌های قارچی واژینال را افزایش دهد. اسپرم کش ها معمولاً باعث ایجاد این نوع عفونت نمی‌شوند، اما ممکن است در برخی زنان باعث تحریک و ایجاد خارش شوند.
ضعف سیستم ایمنی بدن
عفونت قارچی در کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند( به دلیل ابتلا به ایدز یا استفاده از داروهای خاصی مانند استروئیدها، شیمی‌درمانی، داروهای پس از عمل پیوند عضو) محتمل‌تر است.
بارداری
ترشحات واژن در دوران بارداری قابل‌توجه است، هرچند همیشه دلیل آن عفونت قارچی واژینال نیست.
دیابت
زنان مبتلا به دیابت بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های قارچی واژینال هستند، به‌ویژه اگر قند خون به‌خوبی کنترل نشود.
فعالیت جنسی
عفونت رحم از طریق رابطه جنسی قابل انتقال نیست و ممکن است در زنانی که هرگز رابطه جنسی نداشته‌اند نیز رخ دهد اما در زنانی که از نظر جنسی فعال هستند شایع‌تر است.
درمان عفونت قارچی واژینال
درمان این عفونت ممکن است از طریق قرص خوراکی و داروهای واژینال باشد.
درمان‌های واژینال
درمان عفونت قارچی واژینال اغلب شامل کرم یا قرص واژینال است. که کرم یا قرص را در هنگام خواب با یک اپلیکاتور داخل واژن قرار می‌دهند. علاوه بر داروهای تجویزی داروهای بدون نسخه نیز وجود دارند، بهتر است برای استفاده از آن‌ها از پزشک یا پرستار خود سؤال کنید. درمان‌های یک، سه و هفت‌روزه به یک اندازه مؤثر هستند و طول درمان بستگی به شدت عفونت شما دارد.
درمان‌های خوراکی
قرص تجویزی به نام فلوکونازول گزینه‌ی دیگری برای درمان عفونت‌های واژن است. بیشتر خانم ها تنها به یک دوز از این دارو نیاز دارند. هرچند خانم های مبتلا به عفونت‌های پیچیده (مانند کسانی که با مشکلات پزشکی زمینه‌ای، عفونت‌های قارچی مکرر یا علائم و نشانه‌های شدید درگیر هستند) ممکن است نیاز به دوز دوم در ۷۲ ساعت (سه روز) پس از مصرف دوز اول پیدا کنند.
عوارض جانبی فلوکونازول خفیف و نادر است که ممکن است شامل ناراحتی معده، سردرد و بثورات پوستی باشد.فلوکونازول با تعدادی از داروها تداخل دارد. اگر نگرانی دارید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید. فلوکونازول در دوران بارداری توصیه نمی شود، زیرا خطر آسیب به جنین در حال رشد وجود دارد.
عفونت‌های قارچی واژینال راجعه
بین ۵ تا ۸ درصد با بازگشت مجدد عفونت در حدود چهار بار یا بیشتر در هر سال مواجه هستند.
هیچ مدرکی وجود ندارد که خوردن ماست یا سایر محصولات «پروبیوتیک» حاوی لاکتوباسیلوس زنده یا محصولات پروبیوتیک واژینال فایده‌ای برای خانم های مبتلا به عفونت قارچی راجعه داشته باشد.
تشخیص
همان‌قدر که تشخیص عفونت‌های اولیه مهم است، تشخیص عفونت راجعه نیز دارای اهمیت است. خانم هایی که مکرراً علائم و نشانه‌های حساسیت و خارش در واژن و ناحیه‌ی تناسلی را تجربه می‌کنند باید توسط پزشک معاینه شوند تا اطمینان حاصل شود که این علائم به دلیل سایر مشکلات رایج (مثلاً سایر عفونت‌های واژینال، واکنش‌های آلرژیک یا حساسیت و خشکی واژن) نباشد. در اینجا نیز خودتشخیصی به اندازه‌ی کافی دقیق نیست که بتوان درمان را آغازکرد.
درمان
خانم هایی که مکرراً با این نشانه‌ها روبه رو می‌شوند معمولاً دوره‌ی درمانی طولانی‌تری را دریافت می‌کنند که ممکن است شامل چندین دوز از فلوکونازول با فاصله‌ی چندروزه و سپس دوزهای هفتگی برای شش ماه آینده باشد.
